میکروفون خازنی
این نوع میکروفون‌ها برای تبدیل انرژی کوستیکی به انرژی الکتریکی به جای استفاده از تغییرات الکترومغناطیسی، از تغییرات ولتاژ (الکتروستاتیکی) استفاده می‌کنند.یک خازن در این میکروفون‌ها قرار داشته و صفحه جلویی خازن همان دیافراگم است که با ارتعاشات آکوستیکی به سمت جلو و عقب حرکت می‌کند. صفحه جلویی خازن یک تنها قسمت متحرک سر میکروفون است و صفحه عقبی خازن ثابت می‌باشد.
هنگامی که امواج آکوستیکی دیافراگم را (نسبت به صفحه ثابت پشتی) به عقب و جلو حرکت می‌دهد، تغییر ظرفیت خازنی باعث تغییر ولتاژ و تغییر سیگنال می‌شود. با این همه، سطح سیگنال خروجی پایین بوده و برای قابل استفاده شدن نیاز به یک پیش‌تقویت‌کننده داریم.
از آنجا که خازن نیاز به ولتاژ پلاریزه‌کننده دارد و همچنین پیش‌تقویت‌کننده نیز برای کار کردن به ولتاژ تغذیه نیاز دارد، میکروفون‌های خازنی باید یک منبع تغذیه جداگانه داشته باشند.در میکروفون‌های خازنی قدیمی، برای خازن‌ها و پیش‌تقویت‌کننده از یک منبع تغذیه خارجی حجیم استفاده می‌کردند.
امروزه میکروفون‌های خازنی یا بوسیله باتری‌هایی که در داخل آنها جایگذاری شده است، و یا بوسیله یک منبع تغذیه فانتوم که کاملا نیاز به باتری‌ها را برطرف می‌کند، تغذیه می‌گردند. منبع تغذیه‌های فانتوم یا در میز صدا، در مدارات ورودی میکروفون‌های استودیویی نصب میشوند، و یا پرتابل هستند و بدین طریق ولتاژ مورد نظر میکروفون را به محض اتصال تامین می‌کنند.
بعضی از میکروفون‌های خازنی، دارای یک دیافراگم الکترت (Electret Diaphragm) هستند.
الکترت، لیه پلاستیکی یا پلیمری است که می‌تواند بار الکتریکی را به طور دائم در خود حفظ کند. در نتیجه نیاز به ولتاژ پلاریزه‌کننده خارجی را برطرف می‌کند. از طرف دیگر، چون یک باتری کوچک برای تغذیه پیش‌تقویت‌کننده کافی است، میکروفون‌های الکترت در مدل‌های جمع‌و‌جورتر و کوچکتری تولید میشوند.
