شناخت الفبای موسیقی در آهنگسازی

برای نوشتن موسیقی همانند زبانهای رایج بشری احتیاج به نمادها و یا الفبای مخصوص داریم. می دإنید كه در نگارش زبان فارسی ما از 32 حرف به تناوب استفاده می‌كنیم و همینطور در نگارش زبان انگلیسی از 26 حرف لاتین بهره می‌گیریم. به همین ترتیب می‌توان در نوشتن موسیقی از حروف و نمادهایی مخصوص كمك گرفت. البته تعداد حروف مورد استفاده در زبان موسیقایی فقط هفت مورد است كه به شكلهای متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. همانند حروف زبان فارسی كه هر یك اسمی خاص دارند، الفبای موسیقی نیز هر یك اسم جداگانه‌ای دارند و به همین عنوان شناخته می‌شوند. اسامی نت‌های هفتگانه بدین ترتیب است: دو ـ ر ـ می ـ فا ـ سُل ـ لا ـ سی شما می‌توانید ترتیب نت‌ها را جور دیگری حفظ كنید. برای مثال لا ـ سی ـ دو ـ ر ـ می ـ فا ـ سل و یا: می ـ فا ـ سل ـ لا ـ سی ـ دو ـ ر توجه كنید ترتیب نت‌ها نباید به هم بخورد یعنی نت «ر» همیشه بعد از نت «دو» و همواره پیش از نت «می» واقع می‌شود و بقیه نیز به همین نظم‌اند. برای درك بهتر موضوع توجه خود را به نظم و ترتیب حروف الفبای فارسی معطوف كنید كه حروف سی و دوگانه چگونه پشت سر هم می‌آیند. مكان قرارگیری حروف همیشه جای ثابتی است و موقعیت هریك از آنها با توجه به مكان حروف قبلی و بعدی شناسایی می‌شود. مثل حرف «ب» كه همیشه بعد از «الف» و پیش از حرف «پ» قرار می‌گیرد. بر خلاف حروف زبانهای فارسی و انگلیسی كه علاوه بر اسم خاص، دارای شكل خاص و منحصر به فردی هستند، نت‌ها یا همان الفبای موسیقی فقط دارای اسم خاص‌اند و از نظر شكل و شمایل، قیافه مشتركی دارند. یعنی تمام نت های هفتگانه با یك نماد شناخته می‌شوند. پرسش: چگونه می‌شود نت‌های هفتگانه را از یكدیگر تشخیص داد؟ با توجه به اینكه همگی آنها یك شكل‌اند.